IL GRAPPOLO

Kiść jest krępa, o ciele w kształcie piramidy, z jedną lub dwiema mocno wykształconymi gałęziami.
Jagody są duże, z grubą woskową, lecz kruchą skórką. Nieregularny fioletowo-niebieski kolor.
Miąższ jest mięsisty, bez wyraźnego koloru, słodki.

CENNI STORICI

Pierwotnym obszarem uprawy tej odmiany były Wzgórza Berici, które rozpościerają się ponad miasto Vicenza, lecz można spotkać ją także w prowincjach Treviso i Wenecji.
Nie ma potwierdzonych informacji na temat jej pochodzenia, a wszystko, co mamy, to historie przekazywane przez wieki. Mówi się, że „ojcem chrzestnym” tej niezwykle ciekawej odmiany jest prosty "marangon", stolarz z Barbarano Vicentino który po ukończeniu służby wojskowej z węgierskiego poboru Zemplen w tamtym czasach Marii Teresy z Austrii, przywiózł ze sobą korzenie winorośli czerwonych winogron uprawianych w regionie Tokaji, z których wina miał możliwość skosztować. Tak więc, w Barbarano została zasadzona nowa winorośl, którą lokalni hodowcy nazwali „Marangona”, co oznacza „córka stolarza” i co najmniej do wczesnych lat 1800 wino nazywane było „Tocai del Marangon”.
Dzięki ampelografii możemy połączyć Tocai Rosso z Sardinian Cannonau, Grenache z południowo-wschodniej Francji i czerwonym (lub czarnym) Alicante w Hiszpanii, szczególnie z regionu Barcelony. Grenache była prawdopodobnie wprowadzona w Sardynii przez Hiszpanów i stamtąd do obszaru okolic Vicenza (biorąc pod uwagę stosunki handlowe, które Vicenza miała z Sardynią w późnych latach 1700).
Około roku 1980 Istituto Sperimentale per la Viticoltura w Conegliano przeprowadził testy porównawcze celem wyjaśnienia kwestii jej tożsamości. Na podstawie testów ampelograficznych, ampelometrycznych, izoenzymatycznych i chemicznych, stało się jasne, że winorośle określane jako Cannonau, Tocai Rosso i Grenache należą do tej samej rodziny znanej jako Garnache Spagnola. Zanotowane nieznaczne różnice zależą wyłącznie od różnic w przebadanych biotypach.

APPROFONDIMENTI